Το Κόμμα της Αριστεράς στη Γερμανία

Από τα 10 αυτά τοπικά κοινοβούλια στα οποία συμμετέχει το Κόμμα της Αριστεράς τα τέσσερα είναι στη δυτική Γερμανία. Η είσοδός του σε αυτά ακριβώς τα κοινοβούλια σηματοδοτεί μια νέα εποχή: πέρασε πια ανεπιστρεπτί η απομόνωσή του στις εκλογικές περιφέρειες της πρώην ανατολικής Γερμανίας.

Σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου τα σοσιαλιστικά και τα κομμουνιστικά κόμματα αποτελούν εδώ και δεκαετίες αναπόσπαστο τμήμα των κοινοβουλίων και της πολιτικής τους κουλτούρας, φαίνεται ότι η πορεία αυτή αρχίζει τώρα στη Γερμανία.

Γιατί όμως συνιστά πρωτοφανές φαινόμενο για την πολιτική κουλτούρα της Γερμανίας μια ισχυρή Αριστερά;

Ο Γκρέκορ Γκίζι, ο διάσημος πολιτικός του Κόμματος της Αριστεράς, ερμηνεύει αυτό το φαινόμενο με την μεταπολεμική ιστορία της πρώην Δυτικής Γερμανίας επισημαίνοντας τον «βαθύ και σχεδόν επιθετικό αντικομμουνισμό της πρώην Δυτικής Γερμανίας, που ενισχύθηκε και από την πολιτική της τότε Ανατολικής Γερμανίας, π.χ. με το χτίσιμο του τοίχους».

Γι' αυτό υποστηρίζει ότι «ουδείς σήμερα από τους πολιτικούς της πρώην Δυτικής Γερμανίας μπορεί να αποδεχθεί μια ισχυρή Αριστερά» με αποτέλεσμα να την αντιμετωπίζει με τις παλιές μεθόδους του Ψυχρού Πολέμου.

Οι επιθέσεις κατά του Κόμματος της Αριστεράς προέρχονται από όλα σχεδόν τα κόμματα και αρθρώνονται με τους πιο διαφορετικούς τρόπους.

Έτσι ο πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Κούρτ Μπεκ το αποκαλεί όταν μιλά γι’ αυτό «η λεγόμενη Αριστερά», αν και επέβαλε στο κόμμα του το διαμφισβητούμενο 'άνοιγμά' του έναντι του Κόμματος της Αριστεράς, λόγω της ρυθμιστικού ρόλου που μπορεί να παίξει στην υποστήριξη πιθανής σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης στο κρατίδιο της Έσσης.

Τα δύο συντηρητικά κόμματα, Χριστιανοδημοκρατική και Χριστιανοκοινωνική Ένωση, καθώς και οι Φιλελεύθεροι το απορρίπτουν πλήρως.

Ειδικά ο Γκίντο Βέστερβέλλε, πρόεδρος του Κόμματος των Φιλελευθέρων, χαρακτηρίζει το Κόμμα του Γκίζι και του Λαφοντέν ως κομμουνιστικό και τα μέλη του ως ‘ακροαριστερά’. Υπογραμμίζει μάλιστα ότι ο κόσμος δεν πρέπει να βλέπει μόνον «τον χαρισματικό Γκίζι και τον δεινό ρήτορα Λαφοντέν», αλλά και τα μέλη του κόμματος, τα οποία είτε «είναι τα μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας (DKP)», είτε είναι άτομα που «επικροτούν ακόμη και σήμερα την ύπαρξη του τοίχους, άνθρωποι που στήριξαν τη STASI.» Σύμφωνα με τον πρόεδρο των Φιλελευθέρων «τέτοιοι άνθρωποι δεν πρέπει να παίζουν ρόλο στην πολιτική σκηνή», διότι άλλη ιστορία έχει η Γερμανία, άλλη η Ιταλία, άλλη η Γαλλία.

Η Αριστερά ωστόσο εκτιμά ότι βραχυπρόθεσμα δεν υπάρχει πιθανότητα συμμετοχής της σε επίπεδο ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το γερμανικό κοινοβούλιο και τα τοπικά κοινοβούλια θα αποτελούνται πλέον από πέντε κόμματα και όχι από τέσσερα. Η πολιτική κουλτούρα της Γερμανίας αλλάζει.