Σενάρια περί πρόωρων εκλογών στην Ελλάδα

«Εν μέσω των αποφασιστικής σημασίας συζητήσεων για νέα βοήθεια δις και μεταρρυθμίσεων η ελληνική κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο εκλογών», επισημαίνει σε σημερινό της ρεπορτάζ η γερμανική εφημερίδα Bild. Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας «από την έκβαση των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές ο έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα εξαρτήσει το ενδεχόμενο να καλέσει εκ νέου τους πολίτες στις κάλπες».

Όπως σημειώνει η Bild, ο έλληνας πρωθυπουργός ποντάρει στο γεγονός ότι στην παρούσα φάση προηγείται στις δημοσκοπήσεις με 40 %. «Ποντάρει στο ότι σε περίπτωση πρόωρων εκλογών θα μπορούσε να εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία και παράλληλα μεγαλύτερη στήριξη για την πορεία του κατά των Βρυξελλών».

«Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε» λέει έλληνας υπουργός

Έλληνας υπουργός μάλιστα που δεν κατονομάζεται δήλωσε στη Bild: «Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε. Εάν η ΕΕ παραμείνει σκληρή θα πρέπει να δείξουμε ότι και εμείς παραμένουμε σκληροί. Ο ελληνικός λαός μας στηρίζει».

«Ευρωπαίοι πολιτικοί είναι εξοργισμένοι με τα ελληνικά σχέδια περί πρόωρων εκλογών. Ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ευρωβουλευτής των γερμανών Φιλελευθέρων Αλεξάντερ Λάμπσντορφ είπε προς την Bild: «Πρόωρες εκλογές θα ισοδυναμούσαν ουσιαστικά με δημοψήφισμα για την παραμονή στο ευρώ. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει και πάλι, τότε υπάρχει το Grexit».

Κλίντον εναντίον Μπους

Ένα από τα κυρίαρχα θέματα στα σχόλια του σημερινού ευρωπαϊκού τύπου είναι η ανακοίνωση της υποψηφιότητας της Χίλαρι Κλίντον για το χρίσμα των Δημοκρατικών ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2016.

H Tageszeitung σχολιάζει: «Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της Κλίντον είναι και το μεγαλύτερο εμπόδιό της: το όνομά της. Στις ΗΠΑ οι Κλίντον αποτελούν μια πολιτική δυναστεία, όπως και οι Μπους. Στην πλευρά των συντηρητικών ο Τζεμπ Μπους διστάζει ακόμη, ωστόσο έχει αφήσει ήδη να διαφανεί ότι θέλει να γίνει ο τρίτος Μπους στον Λευκό Οίκο. Χίλαρι Κλίντον εναντίον Τζεμπ Μπους, αυτό θα συνιστούσε επιστροφή στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Δεν θα αποτελούσε καλή είδηση για τις ΗΠΑ, ακόμη κι αν στο τέλος νικήτρια ήταν η Κλίντον. Οι δημοκρατίες δεν αντέχουν τις δυναστείες, καθώς η αλλαγή, ο εκσυγχρονισμός και η πολυμορφία δεν είναι χαρακτηριστικά των δυναστειών».

Η γαλλική Liberation: «Ως συνεφευρέτες της δημοκρατίας οι Αμερικανοί δεν τα πάνε καλά με βασιλιάδες. Αγαπούν όμως τις δυναστείες. Έχοντας θεοποιήσει τους Ρούζβελτ και Κένεντι, έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν στις επόμενες εκλογές ανάμεσα σε δυο οικογένειες που κυριαρχούν εδώ και 20 χρόνια στην πολιτική τους ζωή. (…) Κάποιοι θα πουν ότι οι διαφορές μεταξύ μιας κεντρώας δημοκράτισσας και ενός πραγματιστή ρεπουμπλικάνου είναι ασήμαντες. Ωστόσο πλανώνται. Δεν υπάρχει τίποτε πιο ιδεολογικό από την αμερικανική πολιτική».

Κώστας Συμεωνίδης