1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Ο έρωτας είναι θέμα χημείας

14 Φεβρουαρίου 2017

Φενιλεθιλαμίνη, ντοπαμίνη, σεροτονίνη: τι σχέση έχουν αυτά τα ονόματα με τον έρωτα; Πρόκειται για ορμόνες που επιδρούν στην ερωτική διάθεση. Και επιβεβαιώνουν τη ρήση ότι ο έρωτας είναι θέμα χημείας.

https://p.dw.com/p/2XW2t
Chemie Labor
Εικόνα: Moritz Wussow/Fotolia

Ο έρωτας είναι ωραίος. Οι ορμόνες όμως είναι καλύτερες. Όταν είναι κανείς ερωτευμένος αισθάνεται πως αιωρείται στον έβδομο ουρανό ή ότι βλέπει τον κόσμο μέσα από ένα πολύχρωμο καλειδοσκόπιο. Στο σώμα του όμως επιδρά ένα σύστημα ορμονών που έχει κάθε άλλο παρά ρομαντικά ονόματα.

Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί αυτό το σύστημα δεν είναι απολύτως σαφής. Κι αυτό επειδή οι περισσότερες από αυτές τις ορμόνες σχηματίζονται στον εγκέφαλο, απ' όπου δεν μπορεί κανείς να λάβει δείγμα αίματος για να κάνει μετρήσεις. Το βασικό μέσο πρόσβασης σε αυτές τις ουσίες είναι οι τομογραφίες, οι οποίες καταγράφουν τις δραστηριότητες σε κάποια τμήματα του εγκεφάλου.

Παρ' όλα αυτά οι επιστήμονες ήδη γνωρίζουν ορισμένα πράγματα για το χημικό «κοκτέιλ» του έρωτα. «Δεν πρέπει να εξετάζουμε τις ορμόνες μεμονωμένα» εξηγεί ο Χέλμουτ Σατς από τη Γερμανική Εταιρεία Ενδοκρινολογίας. «Ο έρωτας έχει άμεση σχέση με την ψυχολογία. Κι επίσης με το νευρικό σύστημα».

Το φιλί πολεμά την κατάθλιψη

Στο φιλί παίζει ρόλο ένα κοκτέιλ ορμονών
Στο φιλί παίζει ρόλο ένα κοκτέιλ ορμονώνΕικόνα: picture-alliance/Bildagentur-online/Tetra Images

Ότι ο έρωτας είναι θέμα «χημείας» το γνωρίζουν βέβαια όλοι οι ερωτευμένοι. Ανάμεσα στα κυριότερα παραδείγματα που το πιστοποιούν είναι συμπτώματα όπως το γνωστό καρδιοχτύπι ή η έντονη επιθυμία. Πίσω από το πρώτο σύμπτωμα κρύβεται η ντοπαμίνη, η οποία κάνει τους ανθρώπους να είναι πιο ανοιχτοί απέναντι σε ξένους, καθώς και η «ορμόνη των ερωτευμένων», η φενιλεθιλαμίνη. Όσο για το δεύτερο, αυτό προκαλείται από τη σεροτονίνη, η οποία βοηθά επίσης στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Στους ερωτευμένους όμως έχει μία παράδοξη επίδραση που είναι παρόμοια με την επίδραση των ναρκωτικών. Λόγω αυτής της ορμόνης ο ερωτευμένος ή η ερωτευμένη χάνει τη λογική αίσθηση των πραγμάτων, προσκολλάται στο αγαπημένο πρόσωπο και έχει στερητικό σύνδρομο όταν εκείνο απουσιάζει.

Αλλά και στο φιλί των ερωτευμένων παίζει ρόλο ένα σύνολο ορμονών. Άλλωστε το φιλί είναι καλό και για την υγεία: οι παλμοί της καρδιάς ανεβαίνουν, ο μεταβολισμός βελτιώνεται, ενώ όσοι προτιμούν συχνά να εκδηλώνουν την αγάπη τους με ένα φιλί είναι λιγότερο επιρρεπείς σε υψηλή αρτηριακή πίεση ή κατάθλιψη. Αμερικανοί επιστήμονες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που αποχαιρετούν το πρωί τον ή την σύντροφό τους με ένα φιλί είναι περισσότερο επιτυχημένοι επαγγελματικά και προκαλούν λιγότερα ατυχήματα.

Ωστόσο ο έρωτας κάποια στιγμή τελειώνει. Κι αυτό επειδή το σώμα δεν μπορεί να παράγει διαρκώς αυτές τις ορμόνες στην ίδια ποσότητα. Τι τον ακολουθεί είναι συχνά ζήτημα αισθημάτων και πολλές φορές λογικής.

Ουλρίκε φον Λεστσίνσκι