Οι νέες πρωτεύουσες της ΕΕ: Λιουμπλιάνα και Βαλέτα.

Συνεχίζουμε σήμερα το οδοιπορικό μας στις πρωτεύουσες των νέων χωρών - μελών της ΕΕ και σας παρουσιάζουμε τη Λιουμπλιάνα και τη Βαλέτα.

Η μικρή Σλοβενία αριθμεί περίπου 2 εκατομμύρια κατοίκους και βρίσκεται ανάμεσα στην Αυστρία, την Ουγγαρία, την Ιταλία και την Κροατία. Παρόλα αυτά είναι μία χώρα που είναι άγνωστη σε πολλούς Ευρωπαίους. Ακόμη λιγότερα γνωρίζουν οι περισσότεροι για την πρωτεύουσά της, τη Λιουμπλιάνα, μία ιστορική και άκρως ελκυστική πόλη 280.000 κατοίκων.

Η παλιά πόλη, από όπου περνά και ο ποταμός Λιουμπλιάνιτσα βρίσκεται κάτω από τα κάστρα. Περπατώντας κατά μήκος του μικρού ποταμού αισθάνεται κανείς ότι βρίσκεται σε μία άλλη εποχή. Η «Πιάτσα Πρεσέρεν» είναι το κέντρο της παλιάς πόλης, συνηθισμένος τόπος συνάντησης με μία σειρά από καφετέριες.

Τρεις μικρές γέφυρες οδηγούν από εδώ στην απέναντι όχθη, όπου συναντούμε σε κάθε βήμα πλανώδιους πωλητές. Εδώ μπορεί να αγοράσει κανείς φρέσκο ψάρι. Οι ακτές της Μεσογείου βρίσκονται σε μία απόσταση μόλις μίας ώρας από την σλοβένικη πρωτεύουσα.

Τα μικρά σοκάκια οδηγούν τον επισκέπτη στα κάστρα και μία πανοραμική θέα: Από εδώ μπορεί να αποκτήσει κανείς μία συνολική εικόνα για τη Λιουμπλιάνα, να θαυμάσει τους ουρανοξύστες, ενώ στον βαθύ ορίζοντα ξεπροβάλλουν οι σλοβενικές Αλπεις.

Τα ιστορικά σπίτια της πόλης χρονολογούνται από τον 17ο, 18ο και τα τέλη του 19ου αιώνα. Ιδιαίτερη ζωντάνια δίνουν στη Λιουμπλιάνα οι πολυάριθμες καφετέριες και μπαρ και φυσικά οι 50.000 φοιτητές που φοιτούν στα πανεπιστήμια της πόλης.

Η Λιουμπλιάνα έχει να επιδείξει φυσικά και μία πλούσια πολιτιστική προσφορά: πολυάριθμα μουσεία, πινακοθήκες, θέατρα, φεστιβάλ μουσικής και θεάτρου δίνουν στον επισκέπτη μία γεύση από την πλούσια πολιτιστική παράδοση της Σλοβενίας.

Από τη Σλοβενία και τη Λιουμπλιάνα να πάμε νοτιότερα και συγκεκριμένα στη Μάλτα και την πρωτεύουσά της, τη Βαλέτα. Πρόκειται για την πιο μικρή πρωτεύουσα της ΕΕ με μόλις 8.000 κατοίκους και η οποία διαθέτει, όπως ισχυρίζονται πολλοί, ένα από τα ομορφότερα φυσικά λιμάνια στον κόσμο.

Στις 8 το πρωί χτυπούν όλες οι καμπάνες της πόλης. Υπάρχουν πάρα πολλές εκκλησίες και ένας έντονος ανταγωνισμός μεταξύ τους. Μπορεί η πόλη να αριθμεί μόλις 8.000 κατοίκους , ωστόσο κατά τη διάρκεια της ημέρας ο αριθμός αυτός σχεδόν πενταπλασιάζεται καθώς από το πρωί συρρέουν χιλιάδες άνθρωποι από τις γειτονικές πόλεις για να πάνε στις δουλειές τους. Τους περισσότερους από αυτούς θα τους συναντήσει κανείς στην Ριπάμπλικ Στρίτ, την οδό με τα πολυάριθμα γραφεία και πολυκαταστήματα.

Εδώ έρχονται οι περισσότεροι για να κάνουν τα ψώνια τους, τη βόλτα τους και για να πιουν καφέ. Όπως μας είπε και ο δήμαρχος της Βαλέτα, δεν υπάρχει περίπτωση να βγεί κανείς για βόλτα στη Ριπάμπλικ Στριτ και να μη συναντήσει κάποιο γνωστό:

«Αν απλώσεις τα χέρια σου, μπορείς να αγκαλιάσεις όλη την πόλη. Είναι πράγματι εξαιρετικά μικρή. Κανείς εδώ δεν είναι ανώνυμος. Ολοι γνωρίζονται μεταξύ τους και αυτό με κάνει ιδιαίτερα ευτυχή».

Το μεσημέρι θεωρείται ώρα κοινής ησυχίας και… ύπνου. Τα καταστήματα κλείνουν και το κέντρο αδειάζει. Κατά τη δύση του ηλίου ηχούν για άλλη μία φορά οι καμπάνες. Αλλοι πηγαίνουν στην εκκλησία, ενώ άλλοι συνωστίζονται μπροστά στο Τεάτρου Μανοέλ, μία από τις πιο παλιές και πιο όμορφες όπερες της Ευρώπης. Μέχρι τις 8 το βράδυ η κίνηση στους δρόμους είναι πράγματι μεγάλη. Όταν κλείνουν τα καταστήματα ωστόσο, τα σοκάκια ερημώνουν. Υπάρχουν μόλις τρία ή τέσσερα μπαρ που είναι ανοιχτά μέχρι τι μία μετά τα μεσάνυχτα. Μπορεί λοιπόν η πρωτεύουσα της Μάλτας να μην φημίζεται για τη νυχτερινή ζωή της, όλα τα υπόλοιπα στοιχεία της όμως, η ιστορία της, ο πολιτισμός και κυρίως οι φιλόξενοι άνθρωποί της, την καθιστούν μία άκρως ελκυστική πόλη που αξίζει να επισκεφθεί ο καθένας.