Ντράγκι, η «τελευταία ελπίδα Ιταλών και Ευρωπαίων»

Στις πολιτικές εξελίξεις στην Ιταλία με αφορμή την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον πρώην κεντρικό τραπεζί Μάριο Ντράγκι επικεντρώνει η Süddeutsche Zeitung:

«Όπως πολλοί προκάτοχοί του έτσι και ο Ντράγκι διαθέτει έναν κυβερνητικό συνασπισμό τον οποίο ενώνουν ελάχιστα, με εξαίρεση τη δίψα για εξουσία. Η διεθνής του ακτινοβολία όμως και η μεγάλη του δημοτικότητα στην Ιταλία αναμένεται να δώσουν στον νέο πρωθυπουργό τη δύναμη που χρειάζεται για να τιθασεύσει τις εγωιστικές διαθέσεις των κομμάτων. Παρά ταύτα παραμένει ένα πολιτικό πείραμα». 

Η Ηandelsblatt:

«Όσο παράξενο κι αν ακούγεται να θέτεις επικεφαλής της κυβέρνησης έναν ανέκαθεν τεχνοκράτη που δεν έχει βγάλει ποτέ λόγο σε προεκλογική συγκέντρωση: πιθανότατα μόνο μια αμιγώς επιστημονικής φύσης πολιτική μπορεί να τερματίσει την ιταλική μιζέρια. Μια κυβέρνηση της οικονομικής λογικής στη Ρώμη είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία όχι μόνο για την Ιταλία, αλλά και για την Ευρώπη». 

Ανάγκη προοπτικής για τους πολίτες

Η Berliner Morgenpost για τα ισχύοντα λόγω πανδημίας περιοριστικά μέτρα στη Γερμανία.

«Η ανησυχία για τις μεταλλάξεις του ιού είναι δικαιολογημένες, ωστόσο δεν απαλλάσσουν τους πολιτικούς από την υποχρέωση να δώσουν μια προοπτική στους πολίτες. Όπως και το να διορθώσουν ενδεχομένως ισχύοντες κανόνες. Διότι είναι, για παράδειγμα, τελείως παράλογο, να πωλούνται λουλούδια σε σούπερ μάρκετ, αλλά το γειτονικό ανθοπωλείο να πρέπει να παραμένει κλειστό. Να επιτρέπεται η πώληση τροφίμων στις λαϊκές αγορές, αλλά όχι λουλουδιών από ανθοπώλες. Οι πολιτικοί θα πρέπει να καταβάλουν προσπάθειες ώστε να εκπονήσουν έναν οδικό χάρτη για τις επόμενες εβδομάδες και μήνες, ο οποίος θα περιλαμβάνει τους πραγματικούς αριθμούς διαθέσιμων δόσεων εμβολίων». 

Στην απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης να κλείσει τα σύνορα προς Τσεχία και Τιρόλο λόγω του κινδύνου εξάπλωσης των μεταλλαγμένων στελεχών του κορωνοϊού εστιάζει η Allgemeine Zeitung:

«Η αρχή της γερμανικής πολιτικής στο πεδίο καταπολέμησης του κορωνοϊού να θέτει την υγεία των πολιτών πάνω από ο,τιδήποτε άλλο είναι ορθή. Ένα σκληρό lockdown και το κλείσιμο συνόρων όμως πρέπει να έχουν πάντα βραχυπρόθεσμο χαρακτήρα. Όσο το ποσοστό εμβολιασμού δεν βρίσκεται σε επίπεδα που να επιτρέπουν μια γενναιόδωρη χαλάρωση, θα έπρεπε να εξετάζονται και εναλλακτικές. Για παράδειγμα ένα υποχρεωτικό τεστ για όλους τους διασυνοριακούς εργαζομένους και όχι μόνο για τα συστημικά επαγγέλματα». 

Η προειδοποίηση του πρωθυπουργού του κρατιδίου της Σαξονίας Μίχαελ Κρέτσμερ ότι η επισφαλής επιδημιολογική κατάσταση δεν θα επιτρέψει φέτος πασχαλινές διακοπές κυριάρχησε στον δημόσιο διάλογο των τελευταίων ημερών στη Γερμανία. 

Η Die Welt:

«Ο Μίχαελ Κρέτσμερ έχει δίκιο. Οι πασχαλινές διακοπές στη Γερμανία μπορεί να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες. Τουλάχιστον όσο δεν γνωρίζουμε αρκετά για τις μεταλλάξεις. Είναι πιο μεταδοτικές; Αφορούν και νεότερους; Δρουν τα εμβόλια ή όχι; Όταν οι μεταλλάξεις αρχίσουν πιθανώς να καθορίζουν την επιδημιολογική εικόνα, δηλαδή τέλος Φεβρουαρίου, αρχές Μαρτίου, τότε θα αρχίσει να υποχωρεί σε πολλές περιοχές ο αριθμός των κρουσμάτων κάτω από τον προκαθορισμένο στόχο […]. Εάν όμως οι μεταλλάξεις είναι πιο επικίνδυνες, τότε ο στόχος αυτός θα ήτο άχρηστος. Διότι λόγω των μεταλλάξεων τα κρεβάτια στις εντατικές μπορεί να γεμίσουν και πάλι γρήγορα». 

Η αρχή του τέλος του Τραμπ;

Εκτενείς οι αναφορές των γερμανικών μέσων στην απαλλαγή του πρώην αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ από τις κατηγορίες που αντιμετώπιζε για υποκίνηση εξέγερσης, σε σχέση με την εισβολή υποστηρικτών του στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου.

Η Passauer Neue Presse:

«Η αμερικανική Γερουσία απήλλαξε τον Τραμπ κατά την ιστορική δεύτερη διαδικασία καθαίρεσης. Η απαλλαγή αυτή όμως δεν αφορά και την ετυμηγορία της ιστορίας. Στα βιβλία της ιστορίας θα γράφει κάποτε ότι ο 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν κάποιος που υποκίνησε ένα άγριο πλήθος να εισβάλει στο Καπιτώλιο, την έδρα των δυο σωμάτων του Κογκρέσου. H εξόφθαλμη αυτή επίθεση στη Δημοκρατία ήταν η ενέργεια ενός αχρείου, και δη από κάποιον που κανονικά οφείλει να προστατεύει τη Δημοκρατία, από τον ίδιο τον πρόεδρο».

Η Hannoversche Allgemeine Zeitung:

«Ο Τραμπ κατηγορήθηκε δυο φορές από το Κογκρέσο. Και τις δυο φορές κατάφερε να γλιτώσει. Φυσικά και θα πανηγυρίζει στη μακρινή Φλόριντα. Εντούτοις πρόκειται για έμμεση απαλλαγή αφού επτά Ρεπουμπλικάνοι ψήφισαν κατά. Παρά το υποκριτικό του πράγματος, το γεγονός ότι ο επικεφαλής τους στη Γερουσία, Μιτς Μακόνελ κατηγόρησε μετά την ψηφοφορία των Τραμπ ως ''πρακτικά και ηθικά υπεύθυνο'' για την απόπειρα πραξικοπήματος, είναι αξιοσημείωτο. Κανείς δεν περίμενε πραγματικά ότι θα συγκεντρωνόταν η απαιτούμενη πλειοψηφία των δυο τρίτων. Διότι είναι μεγάλος ο φόβος πολλών γερουσιαστών να βιώσουν την τιμωρία των ψηφοφόρων στις επόμενες εκλογές».

Η Badische Zeitung: 

«Ο Τραμπ αθωώθηκε, αλλά παρά ταύτα έχασε. Θεωρητικά μπορεί να ελπίζει ότι το 2024 θα γιορτάσει το comeback στον Λευκό Οίκο με μια δεύτερη υποψηφιότητα. Θα ήταν λάθος να τον ξεγράψει κανείς, ωστόσο μετά και την δεύτερη αυτή διαδικασία καθαίρεσης οι πιθανότητές του να αναρριχηθεί στην κορυφή έχουν πέσει. Πολιτικά πρόκειται για ήττα. Όταν έστω και επτά από τους πενήντα γερουσιαστές τολμούν να τα βάλουν μαζί του, πρόκειται πιθανότατα για την αρχή του τέλους. Την έλευση του τέλους μιας εποχής, κατά την οποία κανείς από τον πολιτικό του χώρο του δεν τολμούσε να τα βάλει με έναν εκδικητικό λαϊκιστή [...]»

Κώστας Συμεωνίδης