Η πανδημία στην Αφρική το μικρότερο κακό

Οι συνθήκες διαβίωσης στην Αφρική σε εποχή κορωνοϊού είναι απερίγραπτες. Η πανδημία δημιουργεί μεγάλο επισιτιστικό πρόβλημα στους κατοίκους, ιδιαίτερα σε φτωχές χώρες, όπως ο Νίγηρας. Λόγω των μέτρων εγκλεισμού οι τιμές βασικών ειδών διατροφής φτάνουν στα ύψη, ορισμένα μάλιστα δεν υπάρχουν. Ο πρόεδρος της ΜΚΟ ASCD Μοχάμεντ Ρίσα δίνει μιαν εικόνα  της κατάστασης. «Η πανδημία πλήττει τον Νίγηρα σε μιαν εποχή που η χώρα βρίσκεται σε υγειονομική κατάσταση ανάγκης και κρίση για την ασφάλειά της» λέει. «Το μεγαλύτερο τμήμα του αγροτικού πληθυσμού εξαρτάται από διεθνή βοήθεια. Οι ανάγκες έγιναν οξύτερες με τον νέο ιό. Μεγάλο τμήμα των ΜΚΟ αναγκάστηκαν λόγω της πανδημίας να διακόψουν τη χορήγηση βοήθειας».

Κυβερνητική αυθαιρεσία

Οργανώσεις βοήθειας, όπως η Oxfam, προειδοποιούν ότι πριν από το καλοκαίρι απειλούνται με λιμό γύρω στα 50 εκ. κάτοικοι της δυτικής Αφρικής. Τρομοκρατικές οργανώσεις, αίφνης η Μπόκο Χάραμ, που δρουν στον νότο, εγκληματικές οργανώσεις εθνοφρουρών που επιτίθενται στα σύνορα με το Μάλι, επιτείνουν το δράμα. Δυνάμεις να αντιμετωπίσουν και την πανδημία δεν απομένουν στους κατοίκους φτωχών χωρών της Αφρικής. Ο Νίγηρας είναι hotspot για πρόσφυγες που περιμένουν ευκαιρίες για να περάσουν στην Ευρώπη.

Διαμαρτυρίες κατά της κυβέρνησης, όπως στην Αλγερία, πνίγονται στην βία. Και εδώ ισχύει απαγόρευση εξόδου, οι διαδηλώσεις σταμάτησαν. Για τα κινήματα διαμαρτυρίας ήταν το πιο ισχυρό μέσο πίεσης κατά των κατασταλτικών μέτρων του καθεστώτος. Πολλοί Αλγερινοί είναι πεπεισμένοι ότι η κορωνοκρίση ευνοεί την κυβέρνησή τους, που δρα αυθαίρετα, απολυταρχικά και με κατασταλτικά μέτρα. Οι ακτιβιστές καταγγέλλουν περισσότερες συλλήψεις και άσκηση βίας.

Αγώνας κατά της  τρομοκρατίας

 Μάλιστα από τότε που επιβλήθηκε lockdown εντείνεται και σε άλλες αφρικανικές χώρες, όπως τη Νιγηρία, η αστυνομική βία. Υπάρχει μάλιστα και σχετική έκθεση από την Εθνική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της χώρας, που το επιβεβαιώνει. Τη χρονική στιγμή της δημοσίευσής της οι νεκροί από τη βία των οργάνων ασφαλείας ήταν περισσότεροι από τα θύματα του κορωνοϊού, σύμφωνα με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

«Στις 5 τα χαράματα ήρθαν στον χωριό και άρχισαν να σκοτώνουν», διηγείται η φυγάδας Μπίντε Σαγκάρα από την πόλη Γκάο στο βόρειο τμήμα του Μάλι. «Σκότωσαν 7, τον άνδρα μου, τον μεγαλύτερο αδελφό μου, εγώ τώρα είμαι εδώ με τα παιδιά μου». Η ίδια κατάφερε να διαφύγει, αλλά αυτά που διηγείται συμβαίνουν συχνά στη ζώνη χωρών του Σαχέλ. Ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας και της πείνας είναι το μεγάλο στοίχημα, όχι η καταπολέμηση του κορωνοϊού.

Ντούνγια Σαντάκι/ARD

Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου