«Γκέτο» και αστυνομική βία στην Κύπρο

Στα επεισόδια που σημειώθηκαν χθες στην Πάφο και αργότερα στη Λευκωσία μεταξύ μεταναστών και κυπριακής αστυνομίας -η οποία στην περίπτωση της Πάφου εξαπέλυσε προειδοποιητικούς πυροβολισμούς κατά ομάδας 200 μεταναστών- αναφέρεται δημοσίευμα στο Spiegel Online. Όπως σημειώνει, βάσει πληροφοριών από κυπριακά ΜΜΕ: «Οι κάτοικοι στην Χλώρακα (της Πάφου) καταγγέλλουν ότι εκεί έχει δημιουργηθεί κατά κάποιο τρόπο ένα γκέτο, στο οποίο ζουν εκατοντάδες μετανάστες και η αστυνομία έχει χάσει τον έλεγχο».

Σύμφωνα με το Spiegel: «Η μικρή νησιωτική δημοκρατία της Κύπρου ζητά επανειλημμένα από άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ να δεχθούν κάποιους από τους πρόσφυγες που φθάνουν στο νησί. Σύμφωνα με τον υπ. Εσωτερικών Νίκο Νουρή, μόνο τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο έφθασαν στην Κύπρο 4000 μετανάστες. Συνολικά το 2021 περίπου 12.000 άνθρωποι ήρθαν από το κατεχόμενο από τουρκικά στρατεύματα βόρειο τμήμα του νησιού προς τον νότο (…) Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία το 2020 κατατέθηκαν στην Κύπρο οι περισσότερες αιτήσεις ασύλου στην Ευρώπη, σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού της. Το μικρό νησιωτικό κράτος δέχεται αυξανόμενες πιέσεις.Άνθρωποι φθάνουν σχεδόν σε καθημερινή βάση με βάρκες από την Τουρκία και τη Μέση Ανατολή».

Περί ανθεκτικότητας της αμερικανικής δημοκρατίας

Ένα χρόνο μετά τη θλιβερή εισβολή υποστηρικτών του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου 2020, η Frankfurter Allgemeine Ζeitung αναφέρει σε σχόλιο στο πρωτοσέλιδό της: «Ένα χρόνο μετά τα έκτροπα στο Καπιτώλιο θα ήθελε κανείς να ανατρέξει στον Ιανουάριο του 2020 για να αφηγηθεί μια ιστορία για την ανθεκτικότητα των αμερικανικών θεσμών. Ακόμη κι όταν συνέβη το αδιανόητo, όταν επί τέσσερις ώρες ένας όχλος επιδιδόταν σε βανδαλισμούς στην καρδιά της αμερικανικής δημοκρατίας, οι θεσμοί άντεξαν».

Κάνοντας ωστόσο μια κριτική αποτίμηση του τι μεσολάβησε τη χρονιά που πέρασε, η FAZ παρατηρεί: «Μια πραγματική ιστορία ανθεκτικότητας των θεσμών θα χρειαζόταν έναν άλλον Ρεπουμπλικάνο (σσ: και όχι τον Ντόναλντ Τραμπ), αλλά και έναν ισχυρότερο ήρωα από τον Τζο Μπάιντεν. Το σχέδιό του να συμφιλιώσει τους Αμερικανούς πρώτα με το κράτος και έπειτα μεταξύ τους μέσω αναδιανομής απέτυχε. Πολύ περισσότερο αυτό που ενώνει σήμερα τους Αμερικανούς είναι η δυσπιστία απέναντι στις εκλογές: Οι υποστηρικτές του Τραμπ γιατί νιώθουν εξαπατημένοι -θεωρούν ότι νίκησαν. Οι αντίπαλοι του Τραμπ γιατί συνειδητοποίησαν τις δυνατότητες χειραγώγησης. Η "παλαιότερη δημοκρατία του πλανήτη" είναι σαθρή».

Τα πολλά πρόσωπα του Ερρίκου Σλήμαν

Με αφορμή τα 200 χρόνια από τη γέννηση του Γερμανού πρωτοπόρου της αρχαιολογίας Ερρίκου Σλήμαν, γνωστού για τις ανασκαφές στην Τροία και της Μυκήνες ο γερμανικός Τύπος παραθέτει εκτενή αφιερώματα. Μεταξύ αυτών και η Tageszeitung, η οποία σημειώνει: «Ο αρχαιολόγος Ερρίκος Σλήμαν, που σήμερα θα γινόταν 200 ετών, ανελίχθηκε στην κοινωνική κλίμακα, από φτωχόπαιδο έγινε αυτοδημιούργητος νεόπλουτος, απατεώνας, ψεύτης, κλέφτης -αλλά και ιδιοφυία των πολλών γλωσσών, περιπετειώδης, χρυσωρύχος. Ήταν πολύ τυχερός, εντόπιζε νέες τάσεις, είχε μια περίεργη σχέση με την ακαδημαϊκή αρχαιολογία, η οποία ως επιστήμη του χρωστάει πολλά, όπως και ο μουσειακός κόσμος του Βερολίνου. Το 1881 ο Σλήμαν έφερε στο Βερολίνο τον περίφημο "Θησαυρό του Πριάμου" και άλλα 10.000 περίπου ευρήματα από την Τροία».

Η taz αναφέρεται και στις περιπέτειες του «Θησαυρού του Πριάμου»: «Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ο θησαυρός έχει τη δική του Οδύσσεια. Αρχικά ο Σλήμαν τον μετέφερε σε τελάρα ζαρζαβατικών από την Τουρκία, κι έτσι κάπως ξεκίνησε η πρώτη δίκη λεηλατημένης τέχνης στην ιστορία. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία έκανε δύσκολη τη ζωή του Σλήμαν, που τότε ζούσε στην Ελλάδα, διατάσσοντας να ψάξουν το σπίτι του και να παγώσουν τους λογαριασμούς του. Τελικά το θέμα διευθετήθηκε, καταβάλλοντας ένα ποσό στο Αυτοκρατορικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης. Στη συνέχεια όμως, μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εξαφανίστηκε για 50 χρόνια. Μόλις το 1993 ο πρώτος πρόεδρος της Ρωσίας, Μπόρις Γέλτσιν, παραδέχτηκε όχι μόνο ότι είχε κλαπεί από τον Κόκκινο Στρατό, αλλά και ότι βρισκόταν ακόμη στη Μόσχα».

Με αφορμή τα 200 χρόνια από την γέννηση του Σλήμαν, αναμένεται στο Βερολίνο από το Μάιο μεγάλη αφιερωματική έκθεση στο Μουσείο Προϊστορίας και Πρώιμης Ιστορίας. Όπως αναφέρει στην taz ο διευθυντής του μουσείου Ματίας Βέμχοφ, αβέβαιο ακόμη παραμένει αν θα έρθει στο Βερολίνο ο «Θησαυρός του Πριάμου», λόγω της περιπλοκότητας του δανεισμού του από τη Μόσχα.

Δήμητρα Κυρανούδη