Γερμανία: «Αθετημένες υποσχέσεις για τους εξοπλισμούς»

«Λαμβάνουν σοβαρά υπόψιν οι πολιτικοί τις υποσχέσεις τους για τουςεξοπλισμούς; Τα νέα στοιχεία για τις εξαγωγές στρατιωτικών εξοπλισμών της γερμανικής κυβέρνησης μιλούν από μόνα τους» αναφέρει σε σχόλιό της η Süddeutsche Zeitung και συνεχίζει: «Με άδειες για αμφισβητήσιμες συμφωνίες ο απερχόμενος κυβερνητικός συνασπισμός (CDU/CSU και SPD) που εγκατέλειψε πρόσφατα την εξουσία, κατέγραψε ρεκόρ εξαγωγών όπλων, ύψους εννέα εκατομμυρίων ευρώ. Περισσότερο ωφελημένο (…) βγήκε το αυταρχικό καθεστώς της Αιγύπτου. Η προηγούμενη κυβέρνηση είχε δεσμευθεί στην κυβερνητική συμφωνία του 2018 να μην κάνει ακριβώς αυτό (…) Αλλά στο τέλος της θητείας της δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία».

Όπως παρατηρεί το σχόλιο, ακριβώς αυτή η στάση είναι το πρόβλημα της γερμανικής πολιτικής. «Η χώρα θέλει να υπερασπιστεί την ειρήνη, αλλά ταυτόχρονα δεν θέλει να παραιτηθεί από προσοδοφόρες αναθέσεις σε εταιρείες οπλικών συστημάτων. Και έτσι, το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο Ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένου του πρώην υπ. Οικονομικών Όλαφ Σολτς, έδωσε πράσινο φως γρήγορα για μεγάλες παραγγελίες. Το γεγονός ότι κορυφαίες ΜΚΟ κατηγορούν τον Πρόεδρο της Αιγύπτου  Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι  για σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν εμπόδισε τις αποφάσεις. Η νέα κυβέρνηση συνασπισμού (SPD, FDP και Πρασίνων) στην κυβερνητική της συμφωνία διαμηνύει ότι θα πράξει διαφορετικά. Οι υποσχέσεις όμως ακούγονται γνωστές:λιγότερα όπλα για χώρες εκτός ΕΕ και ΝΑΤΟ, αυστηρότεροι έλεγχοι των εξαγωγών. Και φυσικά ‘όχι’ σε εξοπλισμούς για τους εμπλεκόμενους στον πόλεμο της Υεμένης. Αυτά προσυπέγραψε ένας καγκελάριος, ο οποίος ως αντικαγκελάριος δεν τήρησε τις ίδιες υποσχέσεις».

Πανδημία: Αναζητώντας τη χαμένη αντικειμενικότητα 

Στην διαχείριση της πανδημίας και στον τρόπο που αυτή αποτυπώνεται στον δημόσιο διάλογο στη Γερμανία αναφέρεται σχόλιο στην οικονομική εφημερίδα Handelsblatt, το οποίο παρατηρεί: «Μερικές φορές ο δημόσιος διάλογος στη Γερμανία θυμίζει Αμερική: Μαύρο ή άσπρο. Υπέρ ή εναντίον μου. Το ενδιαφέρον για την άποψη του άλλου έχει χαθεί, όπως και η αντικειμενικότητα. Και στις δύο πλευρές -εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους. Ίσως τίποτα άλλο δεν αναστατώνει περισσότερο όσους αρνούνται να εμβολιαστούν από την ηθική αγανάκτηση των εμβολιασμένων. Ωστόσο μια ατμόσφαιρα ηθικής αυστηρότητας εμποδίζει επίσης τη συζήτηση που επειγόντως χρειάζεται η κοινωνία για να ξεπεράσει αυτή την κρίση.

Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι το κυρίαρχο ενδιαφέρον είναι σε τελική ανάλυση η υπέρβαση της πανδημίας. Δεν αμφισβητείται επίσης ότι ο στόχος αυτός μπορεί πιθανότατα να επιτευχθεί μέσω του υψηλότερου δυνατού ποσοστού εμβολιασμού. (…) Φυσικά ένα ελεύθερο κράτος θα πρέπει πρώτα να προσπαθήσει να πείσει. Αλλά ακόμη και το πολυδιαφημισμένο σουηδικό μοντέλο (διαχείρισης της πανδημίας), το οποίο, έστω προσωρινά, τα κατάφερε χωρίς κρατικό εξαναγκασμό, μπόρεσε να λειτουργήσει μόνο επειδή οι πολίτες είχαν επίγνωση της ατομικής ευθύνης. Αλλά και ακόμη κι σε ένα τέτοιο μοντέλο απαιτείται η σωστή αναλογία».

Κ. Παπούλιας: Αγώνες για εθνική ενότητα - Κριτική για τη στάση την περίοδο της κρίσης

Στον θάνατο του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρουλου Παπούλια αναφέρεται η Frankfurter Allgemeine Zeitung και σημειώνει: «Ο Κάρολος Παπούλιας πάντα αγωνιζόταν για την κοινωνική συνοχή και την εθνική ενότητα. Κατείχε το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα στην Ελλάδα από το 2005 έως το 2015 -και κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης. Το γεγονός ότι υποστήριξε τα μέτρα λιτότητας που επέβαλαν οι διεθνείς πιστωτές, προκάλεσε έντονη κριτική στη χώρα. Κατά τη διάρκεια παρέλασης τον Οκτώβριο του 2012, διαδηλωτές τον προσέβαλαν, χαρακτηρίζοντάς τον ‘προδότη’».

Η FAZ αναφέρει κλείνοντας: «Ήταν ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και ένας από τους στενότερους συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου. Γεννήθηκε το 1929. Κατά τη διάρκεια της χούντας των συνταγματαρχών (1967-1974) έζησε εξόριστος στη Γερμανία, όπου σπούδασε Νομικά στο Μόναχο και την Κολωνία. Πέθανε την Κυριακή σε ηλικία 92 ετών».

Δήμητρα Κυρανούδη